Wiersz o Sol

Miłość Czarownicy

                                  Marzyłam zawsze o wspaniałej podróży,                                

Wiedziałam, że kto się ziołami odurzy,

Wnet wzleci do świata, w którym ugości,

Go mroczny i piękny Książę Ciemności.

Lecz kto na Księcia z Otchłani czeka,

Nie pokocha żadnego człowieka,

I będzie się snuł po świecie w samotności,

I próżno czekał na znaki miłości.

Nagle mi tętno mocniej zabiło,

A serce próżną nadzieją zalśniło,

I wzrok chyba źle widział w ciemności,

Bo oto stoi mój Książe z krwi i kości.

Spędziłam z nim noc jak we śnie magiczną,

Potem opowiedział mi historię tragiczną,

I wnet w mych oczach wszystko stracił,

Gdy powiedział, że wymordował moich braci.

I nim nastał wczesny poranek,

Krwią zalał się mój wrogi kochanek,

A moje serce ciemność spowiła,

Nienawiść do wroga miłość zabiła.

Dla mnie brak miejsca na tym Padole,

Oddałam się więc Inkwizycji w niewolę,

I czekam teraz w ciemnej piwnicy,

Aby rano spłonąć na stosie czarownicy.

Bo jedna jest droga do mojej miłości,

Jedna decyzja ku wiecznej wolności,

Wiem, że mój piękny Książę z Czeluści,

Tylko po śmierci mnie do siebie wpuści.

                             <Klaudek884>